Το ότι ζω στην Αθήνα δεν μου επέτρεψε να γελάσω τόσο όσο αξίζει στην είδηση σύμφωνα με την οποία ο Δήμος Αθηναίων ανακηρύχθηκε Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Καινοτομίας για το 2018. Παρότι η πρώτη μου αντίδραση ήταν να βάλω τα γέλια σκεφτόμενος ότι αυτού του είδους η είδηση θα ταίριαζε περισσότερο με την πρώτη του Απριλίου, αμέσως μετά θυμήθηκα ότι οι λόγοι για τους οποίους γέλαγα είναι οι ίδιοι για τους οποίους κλαίω καθημερινά. Θυμήθηκα ότι, παρότι φουλ στη γελοιότητα, η κατάντια του δήμου της Αθήνας δεν είναι καθόλου αστεία.
Είμαι αρκετά μεγάλος ώστε να ξέρω ότι οι μόνες διακρίσεις που έχουν βάση είναι οι αθλητικές και ότι τα βραβεία είτε στις τέχνες, είτε στις επιστήμες, είτε στην πολιτική, είτε στη δημοσιογραφία δεν είναι τίποτα περισσότερο από το αποτέλεσμα ενός διαγωνισμού δημοσίων σχέσεων. Κατά συνέπεια δεν έχω ιδαίτερες απαιτήσεις, ούτε προσδοκίες από καμία επιτροπή που βραβεύει, εκτός από μία. Να μην κοροϊδεύει απροκάλυπτα….συνεχεια εδώ