Ο Γιάσερ Μπουσάρ θα θυμάται για πάντα τη 15η Αυγούστου του 2014 Ήταν η μέρα που ο ISIS ξεκλήρισε το Κότζο, ένα μικρό χωριό στο βόρειο Ιράκ, όπου ζουν Γεζίντι, και τού έκλεψε «ολόκληρη τη ζωή», όπως χαρακτηριστικά λέει.
«Μπήκαν στο χωριό μας και το αιματοκύλησαν. Σκότωσαν το ένα μου παιδί, που δεν είχε προλάβει καλά καλά να γίνει ενάμιση χρονών, απήγαγαν τη γυναίκα μου και τον μεγαλύτερο γιο μου. Απήγαγαν τους γονείς και τρία από τα αδέλφια μου, τους συγγενείς και τους γείτονές μου» λέει, με τρεμάμενη φωνή, ο Γιάσερ Μπουσάρ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Οι τζιχαντιστές σκόρπισαν τον τρόμο στο Κότζο. «Εκατοντάδες άτομα πέθαναν, μεταξύ αυτών 80 ηλικιωμένες γυναίκες που δεν θέλησαν να απαρνηθούν την “ταυτότητά” τους, όπως ζητούσαν επίμονα οι τζιχαντιστές. Όσοι ήταν παρόντες βίωσαν την απόλυτη φρίκη» εξιστορεί.
Χτυπά με μανία το χέρι του πάνω σε μια πέτρα, σαν να θέλει να τιμωρήσει τον εαυτό του που δεν ήταν εκεί για να προστατεύσει την οικογένειά του. «Ήμουν στη Βαγδάτη για δουλειά και αυτό δεν θα το συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου» εξηγεί.
«Άφησαν ελεύθερους τους γονείς μου επειδή ήταν μεγάλοι σε ηλικία και δεν τούς ήταν… χρήσιμοι, καθώς κι ένα από τα αδέλφια μου, ενώ ύστερα από εννέα μήνες άφησαν ελεύθερο και τον γιο μου, που τώρα ζει στη Γερμανία μαζί με την αδελφή μου και τον σύζυγό της» συνεχίζει.
Τη δική του σύζυγο την κρατά ακόμη αιχμάλωτη ο ISIS και όταν αναφέρεται σ’ αυτή με δυσκολία συγκρατεί τα δάκρυά του. «Πριν από τρεις ημέρες πήρα ένα γράμμα από τη Χαλίντα» λέει και δείχνει στο κινητό του τη φωτογραφία με το γράμμα, που τού έστειλε με μήνυμα στο κινητό του ο «αγγελιαφόρος», ένας Γεζίντι που κατάφερε να ξεφύγει από το μένος των τζιχαντιστών.
«Μού γράφει η γυναίκα μου πως εδώ κι εννέα μήνες ζει σε μια υπόγεια φυλακή και πως η κατάσταση όλων όσοι είναι μαζί της είναι πολύ άσχημη. Ρωτά για μένα και για τον γιο μας, που τον έχει επιθυμήσει» αναφέρει.
Ο γιος τού Γιάσερ και της Χαλίντα δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει το ψυχολογικό τραύμα των εννέα μηνών που πέρασε στα χέρια των τζιχαντιστών και, όπως εξηγεί ο πατέρας του, αντιμετωπίζει προβλήματα στην ομιλία.
Ο Γιάσερ Μπουσάρ βρίσκεται στην Ειδομένη από τις 18 Φεβρουαρίου του 2016 και, όπως λέει, το μόνο που ελπίζει είναι να βρεθεί πλάι στο παιδί του όσο το δυνατόν πιο σύντομα. «Αυτή τη στιγμή είναι η μόνη οικογένεια που έχω» σιγοψιθυρίζει και το βλέμμα του χάνεται στον ορίζοντα σαν να θέλει να «σκίσει» τον φράχτη που υψώνεται μπροστά του και τον κρατά εγκλωβισμένο στην Ειδομένη.
«Οι Γεζίντι δεν έχουν καμιά τύχη στο Ιράκ. Είναι καταδικασμένοι σε θάνατο. Το μένος του Daesh (ISIS) εναντίον μας δεν έχει μέτρο σύγκρισης» λέει και καλεί την Ευρώπη να αγκαλιάσει τους ανθρώπους της Ειδομένης κι όλους όσοι προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο.
Οι Γεζίντι, κουρδόφωνος πληθυσμός, που έχουν προσκολληθεί πνευματικά σε ένα κλάδο του Γιαζντανισμού, που συμπλέκει στοιχεία του Μιθραϊσμού, των προϊσλαμικών θρησκευτικών παραδόσεων της Μεσοποταμίας, του Χριστιανισμού και του Ισλάμ, διώκονται από το Ισλαμικό Κράτος ως «λάτρεις και προσκυνητές του διαβόλου».