Ποιος είπε ότι η επιτυχία ενός ατόμου είναι θέμα τύχης ή αποκλειστικά της σκληρής, προσωπικής του προσπάθειας. Κάποιες φορές, μέρος της μπορεί να εντοπίζεται πολύ πιο πίσω στο χρόνο, στην ανατροφή που έλαβε απ’ τους γονείς του, οι οποίοι φρόντισαν να θωρακίσουν το παιδί τους και να το εξοπλίσουν με τα κατάλληλα εφόδια για μια επιτυχημένη πορεία στη ζωή του. Αν αναρωτιέστε πώς, ορίστε 10 συνήθειες των γονιών με επιτυχημένα παιδιά όπως χαρτογραφήθηκαν από ψυχολόγους…
1. Από μικρά στην “αγγαρεία”
Και όμως, μπορεί ν’ ακούγεται σκληρό, αλλά τα παιδιά που “αναλαμβάνουν” από μικρά να φέρουν εις πέρας συγκεκριμένες εργασίες, εξελίσσονται γρηγορότερα σε υπεύθυνα, αυτάρκη και επιδέξια άτομα. Επιπλέον, έχοντας εμπλουτισμένη εμπειρία από μια σειρά εργασιών, γίνονται καλύτεροι συνεργάτες, εκτιμούν τον κόπο των άλλων και αποκτούν γρηγορότερα καινούργιες δεξιότητες.
2. Ο πήχυς ξεκινά από ψηλά
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι τα παιδιά φτάνουν συχνά και ξεπερνούν τις προσδοκίες των γονιών τους, γι’ αυτό κι εκείνοι πρέπει να θέτουν τον πήχυ ψηλά από την αρχή. Οι προπτυχιακές σπουδές π.χ. είναι ένας στόχος που, με την κατάλληλη προετοιμασία και αν φυσικά υπάρχει η απαραίτητη συναίνεση, τα περισσότερα παιδιά τον κατακτούν και, συχνά, προχωρούν περαιτέρω, είτε ακαδημαϊκά είτε επαγγελματικά.
3. Τα συναισθήματα και η διαχείρησή τους
Ένα από τα πράγματα που είναι στο χέρι των γονιών να διδάξουν στο παιδί, ακόμη κι αν εκείνοι δεν έχουν κατακτήσει, είναι η ικανότητα ν’ αναγνωρίζει και να διαχειρίζεται το θυμικό του και τα συναισθήματα εκείνα που μπορεί να καθυστερήσουν ή να σαμποτάρουν την πορεία του προς έναν ευγενή στόχο.
4. Η αποτυχία ως μάθημα
Είναι κλισέ, αλλά, όπως και να το κάνουμε, η ήττα φτιάχνει χαρακτήρα και γι’ αυτό οι γονείς που μεγαλώνουν επιτυχημένα παιδιά δεν τα κρατούν σε γυάλα, προστατευμένα από την αποτυχία ή την ήττα που, υπό συνθήκες, φέρουν πολύτιμα μαθήματα για τη συνέχεια.
5. Κοινωνικά όντα
Κακά τα ψέματα, η επιτυχία χωρίς τη συμβολή ή τη συνεργασία των γύρω μας δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και μπορεί να καταστεί έως και ανέφικτη. Γι’ αυτό, κάθε παιδί με στόχους πρέπει να αγκαλιάσει τη φύση του ως κοινωνικό ον και να μάθει από νωρίς να νιώθει άνετα δίπλα στους κάθε λογής ανθρώπους, να τους συναναστρέφεται χωρίς φόβο και να κερδίζει την εμπιστοσύνη τους χωρίς ψέματα ή ραδιουργίες.
6. Ο ποιοτικός χρόνος
Η έννοια του “ποιοτικού χρόνου” δεν έχει να κάνει ούτε με την ηλικία ούτε με την αναπλήρωση της γονεϊκής παρουσίας, όσο με την ενεργητική συμβολή του γονιού στην απασχόληση του παιδιού με δραστηριότητες που ακονίζουν την αντίληψη, τις δεξιότητες και τη νοημοσύνη του, σημαντικότατες για την μετέπειτα εξέλιξή του.
7. Επιμονή και πείσμα
Δύο πολύ βασικά γνωρίσματα κάθε επιτυχημένου ενήλικα είναι η θέλησή του να πετύχει και η άρνησή του να αποδεχτεί ότι έχει νικηθεί πριν να έχει, τουλάχιστον, εξαντλήσει όλες τις πιθανότητές του. Η επιμονή και το πείσμα είναι στοιχεία που μπορούν να καλλιεργηθούν από νωρίς, αρκεί οι γονείς να παροτρύνουν το παιδί να μην παρατά το κάθε τι, μόλις του φαίνεται λίγο δυσάρεστο ή μη-ανταποδοτικό.
8. Η σχετική αυτογνωσία
Οι γονείς που ασκούν τον ρόλο τους από μία σχετική απόσταση, χωρίς υπερβολές και διαρκείς παρεμβάσεις, δίνουν στο παιδί τους πολύτιμο χώρο να κινηθεί, να πειραματιστεί, ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του και να συγκροτήσει γρήγορα μία ταυτότητα την οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει ως στέρεο εφαλτήριο για την περαιτέρω εξέλιξή του.
9. Γονείς με στόχους
Κάθε φορά που ένας γονιός αντιμετωπίζει μια κατάσταση που έχει να κάνει με το παιδί εφαρμόζοντας πρόσκαιρες λύσεις και μπαλώματα για να περάσει η μπόρα, χάνει, πιθανότατα, μία ευκαιρία να δώσει στο παιδί κάτι παραπάνω από μία διέξοδο. Οι γονείς που «βλεπουν μπροστά» είναι συνήθως έτοιμοι να καθοδηγήσουν το παιδί τους όχι μόνο πέρα από κάθε εμπόδιο ξεχωριστά, αλλά προς μία στέρεη και «χαρτογραφημένη» ενηλικίωση.
10. Συνεπείς, δίκαιοι, φιλικοί
Βεβαίως, κανένα παιδί δεν προχωρά χωρίς λάθη, ατοπήματα, ακόμη και συμπεριφορές που, ενίοτε, είναι ανάρμοστες. Η ελαχιστοποίηση της «ζημιάς» είναι μέλημα κάθε γονιού που θέλει να δει το παιδί του να προχωρά μπροστά χωρίς ανεπιθύμητα «φορτία» και γι’ αυτό πρέπει να νουθετεί και να επαναφέρει στην τάξη με συνέπεια, δικαιοσύνη και διατηρώντας την καλή σχέση με το παιδί του άθικτη, χωρίς περιττές ρωγμές και διαβρωτικές εντάσεις.