Σπύρος Λούης: Ο πρώτος αθλητικός θρύλος της νεώτερης Ελλάδας

athinapoli

Ο Σπύρος Λούης κόβει, σαν σήμερα πριν από 121 χρόνια, το νήμα στο Μαραθώνιο των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Και πίσω από το θαύμα του κρυβόταν (τι άλλο;)… μια γυναίκα!
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

ς 29 Μαρτίου του 1896, ο Σπύρος Λούης, γινόταν ο πρώτος Ολυμπιονίκης. Ο πρώτος νικητής του Μαραθωνίου στη σύγχρονη ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.Ο άνθρωπος που έφτασε στο πάνθεον του αθλητισμού φτάνοντας πρώτος στο Καλλιμάρμαρο, στον Μαραθώνιο των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.  
Το κατόρθωμα αυτό, έγινε για τα μάτια μιας…άλλης σύγχρονης «ωραίας Ελένης». Της Ελένης Κόντου.
Η 29η Μαρτίου λοιπόν, την 5η μέρα των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, ήταν η μέρα της διεξαγωγής του Μαραθωνίου. Ημέρα γιορτής. 
Ο αγώνας, η κλασσική διαδρομή όπως ονομάζεται σήμερα, διασχίστηκε για πρώτη φορά το 490 π.Χ. όταν οι Αθηναίοι, υπό τον στρατηγό Μιλτιάδη, νίκησαν τους Πέρσες στον κάμπο του Μαραθώνα. Κι ένας οπλίτης ονόματι Φειδιππίδης ανέλαβε να φέρει το μήνυμα της νίκης στην Αθήνα. Και τα κατάφερε ψέλλισε, έστω πριν αφήσει την τελευταία του πνοή,  “νενικήκαμεν”! Επικοινωνώντας την ολοκληρωτική νίκη των Ελλήνων εις βάρος των Περσών.
Το 1894, αποφασίστηκε να αναβιώσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ο Γάλλος λόγιος Μισέλ Μπραλ πρότεινε τη δημιουργία ενός νέου αγωνίσματος, του Μαραθωνίου, που θα αναβίωνε τη διαδρομή του Αθηναίου οπλίτη. Θα τιμούσε τη μνήμη του. Ο Πιερ Ντε Κουμπερτέν (θιασώτης και αναβιωτής των Ο.Α.) το δέχθηκε! 
Η Ελένη, σκέφτηκε τότε, πως αν ο ο Σπύρος Λούης, ο αγαπημένος της που ως νερουλάς δεν είχε καμία τύχη να ζητήσει το χέρι της, συμμετείχε στον περιβόητο Μαραθώνιο και κέρδιζε, ίσως να του επέτρεπαν οι γονείς της να την παντρευτεί. 
Μετά τους προκαταρκτικούς αγώνες και με πείσμα και τύχη κατάφερε να γίνει δεκτό το αίτημα του να αγωνιστεί. Έτσι λοιπόν, στις 29 Μαρτίου οι συμμετέχοντες,που σύμφωνα με τη ΔΟΕ ήταν συνολικά 25, ανάμεσά τους φυσικά ο Σπύρος Λούης, πήραν θέση στην εκκίνηση. 
Η διαδρομή ήταν 40 χιλιόμετρα και η αφετηρία ήταν στο Μαραθώνα και ο τερματισμός στο Καλλιμάρμαρο…. 
Μετά από 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα ο Μαρουσιώτης νερουλάς εισερχόταν στο στάδιο. Γινόταν θρύλος. Σαν σήμερα, το 1896! 
Με στολή τσολιά θα παραλάβει το τρόπαιο υπό τον ήχο του Εθνικού Ύμνου. Στο πλευρό του ήταν η Ελένη, το χέρι της οποίας ήταν το μοναδικό που ζήτησε μαζί με ένα γαϊδουράκι και ένα κάρο για να μπορεί να μεταφέρει με μεγαλύτερη ευκολία το νερό. Δεν έτρεξε ποτέ ξανά, ούτε εκμεταλλεύτηκε τα όσα απλόχερα του προσέφεραν. 
Η νίκη του αμφισβητήθηκε χωρίς όμως ο μύθος του να πάψει να προκαλεί δέος. Υπήρξε ο πρώτος θρύλος στην ιστορία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Το όνομά του μνημονεύεται ακόμα και σήμερα. Είτε γιατί έγινε ήρωας σε μόλις μία ημέρα, είτε γιατί στην καθημερινότητά μας, πολλές φορές καταφεύγουμε στη φράση «έγινε Λούης» για κάποιον που… εξαφανίζεται με ταχύτητα φωτός! 

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο