Σε «μάστιγα» τείνει να εξελιχθεί το σύνδρομο της Ωλένιας Νευρίτιδας, που
πλήττει εκατομμύρια άτομα του ενεργού πληθυσμού (30 με 60 χρόνων) σε
παγκόσμιο επίπεδο!
Ταυτόχρονα, η αντιμετώπιση του συνδρόμου
κοστίζει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, ενώ επίσης έχει μεγάλες
επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία από τις χαμένες εργατοώρες των
ασθενών.
«Πράγματι τα τελευταία χρόνια υπάρχει αύξηση των
κρουσμάτων του συνδρόμου της Ωλένιας Νευρίτιδας κυρίως σε άτομα του
ενεργού εργατικού δυναμικού σε ολόκληρο τον κόσμο» αναφέρει ο Δρ Ιωάννης
Ιγνατιάδης, Χειρουργός Ορθοπεδικός.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες,
η Ωλένια Νευρίτιδα (παγίδευση του ωλένιου νεύρου στον αγκώνα), είναι το
δεύτερο σε συχνότητα σύνδρομο παγίδευσης νεύρου μετά τον Καρπιαίο
Σωλήνα και προκαλεί μερική παράλυση της παλάμης και των δακτύλων αν δεν
αντιμετωπιστεί έγκαιρα!
Κι αυτό γιατί το ωλένιο νεύρο είναι ένα
από τα τρία κύρια νεύρα του χεριού. Ελέγχει τους αυτόχθονες μυς του
χεριού, συμβάλλει στο σφίξιμο της γροθιάς και στη σταθερή σύλληψη
αντικειμένων.
Συμπτώματα sos
Το βασικό σύμπτωμα της νόσου είναι ο
πόνος ή το μούδιασμα , υπό τη μορφή της συνεχούς ενόχλησης , κυρίως
όταν λυγίζουμε τους αγκώνες, στο μικρό δάκτυλο και τον παράμεσο.
Από
το σύνδρομο κινδυνεύουν αυτοί που δουλεύουν σε χειρωνακτική εργασία ή
δακτυλογραφική (πληκτρολόγηση). Επίσης, σε άτομα με βλαισούς αγκώνες ή
με ιστορικό κατάγματος στον αγκώνα, όταν συνυπάρχουν και οι παραπάνω
παράγοντες, το ποσοστό συχνότητας τριπλασιάζεται.
Άλλοι
επιβαρυντικοί παράγοντες είναι όταν κοιμούνται οι ασθενείς με τους
αγκώνες εντελώς κλειστούς, οιδήματα ή αρθρίτιδες αγκώνα, εργασία με
τσακισμένους αγκώνες και σπανίως κάποια γάγγλια στην περιοχή του αγκώνα.
Εκτός
απ’ τα προαναφερθέντα μουδιάσματα, υπαισθησία και ατροφίες-αδυναμίες
μυών, η διάγνωση επιβεβαιώνεται με το test κάμψης του αγκώνα για 1 λεπτό
που επιτείνει τα συμπτώματα. Η επιβεβαίωση της διάγνωσης γίνεται και με
το ηλεκτρομυογράφημα το οποίο όμως για να βγει θετικό πρέπει συνήθως η
νόσος να είναι ήδη βαρειά, στο 50% των ελαφρών περιπτώσεων μπορεί να
βγει και αρνητικό. Σπανίως, η ακτινογραφία δείχνει κάποιο παλαιό κάταγμα
ή παραμόρφωση ή αρθρίτιδα που μπορεί να επηρεάσει.
Αντιμετώπιση
«Η
μονιμοποίηση των συμπτωμάτων, που συνοδεύονται από υπαισθησία στο μικρό
κυρίως δάκτυλο (ίσως και στο παράμεσο, στη μία πλευρά) πρέπει να μας
οδηγήσει άμεσα στο χειρουργείο» προσθέτει ο Δρ Ιγνατιάδης και εξηγεί.
«Αν
δεν υπάρξει χειρουργική αντιμετώπιση του συνδρόμου, τότε θα αρχίζει να
εμφανίζεται και μυϊκή ατροφία, δηλαδή να αδυνατίζουν οι μύες μεταξύ των
μετακαρπίων και να φαίνονται έντονα τα μετακάρπια οστά απογυμνωμένα από
μύες, ενώ μπορεί αργότερα να χαθεί και ο έλεγχος των δυο μικρών
(τελευταίων) δακτύλων. Τότε ίσως είναι αργά και η εγχείρηση απλά μπορεί
να ανακουφίσει από τα μουδιάσματα και να βελτιώσει την αίσθηση, αλλά η
μυϊκή απώλεια ελάχιστα ή καθόλου θα ανακτηθεί».
Η σωστή
μετεγχειρητική αγωγή περιλαμβάνει ολιγοήμερη σχετική ακινητοποίηση και
πρώιμη κινητοποίηση που σύντομα ακολουθείται από πρωτόκολλο ενδυνάμωσης
στο φυσικοθεραπευτήριο.
Πηγή: healthreport.gr