Όλοι ξέρουμε ότι τα τραγούδια που ακούγαμε στα νιάτα μας είναι σαν χρονοκάψουλες που μας κάνουν να νιώθουμε νέοι ξανά. Όσο μεγαλώνουμε, όλοι οι άνθρωποι βιώνουμε…
εξασθένιση της πνευματικής και φυσικής μας κατάστασης, που μπορεί να πυροδοτήσει διάφορες νόσους όπως η άνοια και το Alzheimer. Αλλά εδώ θα σας πούμε τα καλά νέα: όλο και περισσότερες κλινικές έρευνες διαπιστώνουν ότι η αεροβική άσκηση- ειδικά με τη μορφή χορού- μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση της νεανικότητας του οργανισμού σας, του νου και του εγκεφάλου καθ’ όλη τη διάρκεια ζωής.
Οι τελευταίες έρευνες υποστηρίζουν ότι ο χορός διαθέτει εκπληκτικά αντιγηραντικά οφέλη στον εγκέφαλο. Οι μαγνητικές νευρωνικές, εγκεφαλικές απεικονίσεις από μια έρευνα του 2007 για τον χορό έδειξαν ότι η εκφύλιση που σχετίζεται με την ηλικία στις εγκεφαλικές δομές βελτιώθηκαν δραματικά, όταν οι συμμετέχοντες (με μέσο όρο ηλικίας τα 68) συμμετείχαν σε μαθήματα χορού σε εβδομαδιαία βάση. Αυτά τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Frontiers in Neuroscience.
Γι’ αυτή την έρευνα, οι ερευνητές από το Γερμανικό Κέντρο για τις Νευροεκφυλιστικές νόσους και από το Ινστιτούτο για την Επιστήμη της Άθλησης στη Magdeburg της Γερμανίας ήθελαν να συγκρίνουν τα νευροπροστατευτικά οφέλη της ήπιας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας με τα οφέλη των μαθημάτων χορού. Σύμφωνα με τους συγγραφείς του άρθρου: «Με λίγα λόγια, τα παρόντα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι τόσο ο χορός όσο και η προπόνηση μπορεί να επιφέρει ιπποκάμπεια πλαστικότητα στην τρίτη ηλικία, αλλά μόνο ο χορός βελτιώνει την ικανότητα ισορροπίας».
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τόσο η τακτική αεροβική σωματική δραστηριότητα (βάδην, ποδήλατο γυμναστηρίου, ελλειπτικό), όσο και ο χορός αύξαναν τη φαιά ουσία στον ιππόκαμπο. Και αυτό είναι αξιοσημείωτο, καθώς ο ιππόκαμπος- που παίζει έναν σημαντικό ρόλο στη μάθηση και στη μνήμη- είναι εξαιρετικά επιρρεπής στην εξασθένιση που σχετίζεται με την ηλικία και εμφανίζεται λόγω μείωσης της φαιάς ουσίας.
Ο χορός τονώνει την εγκεφαλική λειτουργία και βελτιώνει την νευρωνική σύνδεση
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι η μάθηση και απομνημόνευση μιας χορογραφίας ή το χτύπημα των δαχτύλων στο ρυθμό της μουσικής δημιουργούν μοναδικές προκλήσεις, που προωθούν την νευρωνική δραστηριότητα και σύνδεση ανάμεσα στις πολυάριθμες εγκεφαλικές δομές.
Οι επιστήμονες μιας μελέτης του 2016 πάνω στα νευρωνικά οφέλη του χορού, που δημοσιεύτηκε στην Journal of Cognitive Psychology, συμπέραιναν:
«Οι επαγγελματίες χορευτές είχαν αυξημένη ευαισθησία στη σωματική νοημοσύνη σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Επιπροσθέτως, τα χαρακτηριστικά του χορού, συμπεριλαμβανομένου του συντονισμού στο ρυθμό μπορεί να σχετίζεται με την αυξημένη εγκεφαλική δραστηριότητα στα σωματαισθητικά δίκτυα και στο δίκτυα αντίληψης ρυθμού».
Μια άλλη έρευνα του 2014 χρησιμοποίησε λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) για να εξετάσει τους εγκεφάλους συμμετεχόντων, καθώς χτυπούσαν τα δάχτυλά τους σε έναν ρυθμό, ενώ άκουγαν καινούρια γι’ αυτούς κομμάτια με drum breaks που δημιουργούσαν αλλαγές στον μουσικό ρυθμό. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αυτές οι γέφυρες (drum breaks) μέσα σε κάθε κομμάτι ενεργοποιούσαν την αριστερή παρεγκεφαλίδα, την δεξιά κάτω μετωπιαία έλικα και την άνω κροταφική έλικα. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι αυτές οι εγκεφαλικές περιοχές μπορεί να πυροδοτούνται κατά τη διάρκεια εμπλοκής σε έναν μουσικό ρυθμό ως μέρος μιας προβλεπτικής προ-ενεργοποίησης που περιλαμβάνει την παρεγκεφαλίδα και δομές του εγκεφαλικού φλοιού. Αυτά τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Neuroscience.
H Kathrin Rehfeld, κύρια ερευνήτρια της πρόσφατης έρευνας από το Γερμανικό Κέντρο για τις Νευροεκφυλιστικές Νόσους, δήλωσε: «Η άσκηση έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην επιβράδυνση ή αντιστροφή της γήρανσης των πνευματικών και σωματικών δυνατοτήτων. Σε αυτή την έρευνα, δείχνουμε ότι δύο διαφορετικά είδη άσκησης (χορός και προπόνηση ενδυνάμωσης) αυξάνουν τη λειτουργία περιοχών του εγκεφάλου που εξασθενούν με την ηλικία. Συγκριτικά όμως, μόνο ο χορός οδήγησε σε αξιοσημείωτες αλλαγές στη συμπεριφορά σε σχέση με τη βελτιωμένη εικόνα ισορροπίας».
Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι οι βελτιώσεις αυτές μπορεί να σχετίζονται με την πολυπλοκότητα του συντονισμού στα βήματα, στις κινήσεις των χεριών, μαζί με τις αλλαγές στην ταχύτητα και το ρυθμό που εμπλέκονται κατά τη μάθηση ενός χορού, όπως η τζαζ, το Λάτιν, οι παραδοσιακοί χοροί κλπ. Επιπλέον, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να προβάρουν την χορογραφία και χωρίς τη βοήθεια του δασκάλου. Αυτό πρόσθεσε μια πρόκληση παραπάνω και ίσως έτσι εξηγούνται και τα συγκεκριμένα οφέλη στον ιππόκαμπο που παρατηρήθηκαν στην ομάδα του χορού.
Αυτή η διεπιστημονική ερευνητική ομάδα προσαρμόζει τώρα πια τα ευρήματά της στην πράξη, για να δημιουργήσει συγκεκριμένα προγράμματα που θα ενσωματώνουν χορό και χοροθεραπεία, σε μια προσπάθεια μεγιστοποίησης των αντιγηραντικών πλεονεκτημάτων που προσφέρονται ακόμα και σε ασθενείς με άνοια.
Η Rehfeld κλείνει με μια πρακτική συμβουλή που μπορεί να σας εμπνεύσει να αρχίσετε να χορεύετε σαν να μην υπάρχει αύριο: «Πιστεύω ότι όλοι θα ήθελαν να ζήσουν μια ανεξάρτητη και υγιής ζωή, όσο γίνεται περισσότερο. Η σωματική άσκηση είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που μπορούν να συνεισφέρουν σε αυτό, καταπολεμώντας πολλαπλούς παράγοντες επικινδυνότητας και μειώνοντας την εξασθένιση του οργανισμού που σχετίζεται με τη γήρανση. Πιστεύω ότι ο χορός αποτελεί ένα ισχυρό εργαλείο για τη δημιουργία νέων προκλήσεων στο σώμα και στο νου μας, ειδικά σε μεγαλύτερες ηλικίες».
Πηγή