Ο Γιώργος ξαναχτυπά και τώρα αναρωτιέται να βρει ή να μη βρει κανείς το άλλο του μισό; Η αναζήτηση του άλλου μισού, έχει ταυτιστεί με το κυνήγι της ευτυχίας.
Κάθε άνθρωπος που νιώθει μόνος -είτε είναι σε σχέση είτε όχι- και δεν είναι ικανοποιημένος από την ζωή του, ψάχνει εκείνον τον άνθρωπο που θα του προσφέρει την ”ολοκλήρωση=ευτυχία”.
Κάθε άνθρωπος που αναζητά την ολοκλήρωση-ευτυχία σε κάποιον άλλο, είναι ένας άνθρωπος που δεν περνάει καλά με τον εαυτό του και άνθρωπος που δεν περνάει καλά με τον εαυτό του, δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει καλά με κάποιον άλλο.
Το να αναζητάει, λοιπόν, κάποιος το ”έτερον ήμισυ” για να βρει την ευτυχία είναι σαν να πάσχει από μία σοβαρή αρρώστια και να πιστεύει πως ο καταλληλότερος άνθρωπος για να σχετιστεί ερωτικά και συναισθηματικά είναι ένας γιατρός. Γιατί στην ουσία ψάχνει έναν γιατρό. Έναν γιατρό που θα του ”γιατρέψει” την μοναξιά και την δυστυχία.
Δεν είναι, όμως, έτσι τα πράγματα. Όταν είσαι άρρωστος πηγαίνεις στο γιατρό, ακούς τις συμβουλές του, τις ακολουθείς και αφού γίνεις καλά είσαι έτοιμος για να κάνεις μια σχέση. Το ίδιο ισχύει και με την αναζήτηση της ευτυχίας. Αν νιώθεις πως δεν είσαι ευτυχισμένος και έχεις την ψευδαίσθηση -γιατί περί τέτοιας πρόκειται- πως ένας άλλος άνθρωπος θα σου φέρει την ευτυχία, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να κοιτάξεις τον καθρέφτη και να ρωτήσεις με ειλικρίνεια τον εαυτό σου, τι σε εμποδίζει από το να είσαι ευτυχισμένη. Αφού το βρεις και το λύσεις, τότε και μόνο τότε θα είσαι ικανή να κάνεις μια σχέση μέσα από την οποία θα είσαι ακόμα πιο ευτυχισμένη.
Διαφορετικά, αν βρεις το άλλο σου μισό, αυτό που στην ουσία θα έχεις καταφέρει είναι να βρεις έναν άνθρωπο που, επίσης, δεν είναι ευχαριστημένος με τον εαυτό του και αναζητάει μια σχέση που θα τον κάνει ευτυχισμένο. Θα ενώσετε τις δυστυχίες σας, αλλά αυτό δεν σηματοδοτεί την έναρξη της αμοιβαίας σας ευτυχίας. Αντιθέτως, μάλιστα, θα φέρει μεγαλύτερη δυστυχία και προβλήματα, αφού πέρα από τα προσωπικά σου άλυτα ζητήματα θα έχεις να διαχειριστείς και τα προβλήματα του άλλου ”μισού”.
Για να μην παρεξηγηθώ, προφανώς μια σχέση μας βοηθάει να νιώθουμε πλήρεις και ευτυχισμένοι, αλλά απαραίτητο προαπαιτούμενο είναι να νιώθουμε ευτυχείς και χωρίς σχέση. Η σχέση αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα της προσωπικής μας ευτυχίας και όχι το παντεσπάνι.
Συνεπώς δεν υπάρχει λόγος για αναζήτηση άλλων ”μισών”.
Η συναισθηματική μας αναζήτηση πρέπει να στοχεύει μόνο σε άλλα ‘ολόκληρα’, που θα μπορούμε να σχετιστούμε μαζί τους.
Η ζωή δεν είναι όπως τα μαθηματικά, αφού στην συγκεκριμένη περίπτωση ½ +½ δεν ισούται ποτέ με 1.