Τον Δεκέμβριο του 2008 ως δήμαρχος Αθηναίων ένιωσα πρώτος απ’ όλους τι σημαίνει να προσπαθούν κάποιοι με οργανωμένο σχέδιο να διαλύσουν μία πόλη.
Από τότε ως σήμερα πέρασαν εννέα χρόνια και δυστυχώς οι μνήμες του Δεκεμβρίου του ’08 επανέρχονται δριμύτερες.
Η Αθήνα ζει μέρες, που τα Εξάρχεια έχουν μετατραπεί σε άβατο «αναρχοαυτόνομων» και μόλις τη περασμένη Δευτέρα (17 Ιουλίου) στο έλεος των «μπαχαλάκηδων» παραδόθηκε στη πυρά και στο πλιάτσικο ως και ο πιο εμπορικός δρόμος της Ελλάδας (Ερμού).
Από το 2008 με συνεχείς παρεμβάσεις μου, έχω θέσει κατ’ επανάληψη το θέμα αυστηροποίησης των ποινών για όσους προκαλούν επεισόδια και εκτεταμένες φθορές γενικά στη πόλη και ειδικά σε ιστορικά μνημεία της.
Κάθετη πρόταση μου ήταν η μετατροπή του συγκεκριμένου αδικήματος σε ιδιώνυμο.
Στις 9 Μαρτίου 2015, με αφορμή τη βεβήλωση του ιστορικού Πολυτεχνείου με «μουντζούρες», που χαρακτηρίστηκαν «γκράφιτι», κατέθεσα μέσω ερώτησης, τη πρόταση για καθιέρωση του ιδιώνυμου και στην Ελληνική Βουλή.
Η απάντηση, που έλαβα από τον τ. υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Νίκο Παρασκευόπουλο την 1η Απριλίου 2015, ήταν ότι το «υπουργείο μελετά και αξιολογεί κάθε πρόταση για αλλαγή της ποινικής νομοθεσίας, με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον».
Μετά από δυόμισι χρόνια, μήπως έφτασε επιτέλους το πλήρωμα του χρόνου, προκειμένου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να αναλάβει την ευθύνη προστασίας του κοινωνικού συνόλου, που έχει γίνει έρμαιο 100-200 «μπαχαλάκηδων»;
Για όλα τα παραπάνω κατέθεσα σήμερα νέα ερώτηση ζητώντας και πάλι να θεσπιστεί το αδίκημα της ανεξέλεγκτης καταστροφής των πάντων σε ιδιώνυμο.
Νομίζω, ότι έφτασε η ώρα, να τολμήσει –επιτέλους- η κυβέρνηση.
Αναλυτικά η ερώτηση:
ΠΡΟΣ : Τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης Διαφάνειας & Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
ΘΕΜΑ : Αυστηριοποίηση των ποινών που επιβάλλονται σε καταστροφείς πολιτιστικών μνημείων, δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.
Το Μάρτιο του 2015 με αφορμή τους εκτεταμένους βανδαλισμούς στο ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου είχα καταθέσει Ερώτηση, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, που απευθύνονταν στο τότε Υπουργό Δικαιοσύνης, με την οποία του ζητούσα να εξετάσει νέους τρόπους προστασίας των μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς και αντιμετώπισης των υπαιτίων, όπως να επιβάλλονται σε αυτούς αυστηρότερες ποινές και μεγαλύτερα χρηματικά πρόστιμα.
Ο συνάδελφός σας Υπουργός μου απάντησε στις 27 Μαρτίου 2015 με την με αριθμό πρωτοκόλλου 33 Απάντηση του, στην οποία αν και αναγνώριζε τη σπουδαιότητα της πρότασης μου, εντούτοις παρέπεμπε το ζήτημα στη υπό σύσταση τότε Επιτροπή για τη Σύνταξη νέου σχεδίου Ποινικού Κώδικα. Συγκεκριμένα, στην προαναφερόμενη απάντησή ο τότε Υπουργός σημείωνε αναμεσά στα άλλα, ότι: «σας ενημερώνουμε ότι το εν λόγω ζήτημα, όντως σημαντικό, θα τεθεί υπ΄όψιν της επιτροπής που σύντομα θα συσταθεί, με σχετική υπουργική απόφαση, προκειμένου να εισηγηθεί το σχέδιο του νέου Ποινικού Κώδικα». Πράγματι, με την με αριθμό 38882 και ημερομηνία 18 Μαΐου 2015 Υπουργική Απόφαση συστάθηκε η εννιαμελής επιτροπή για τη σύνταξη του σχεδίου νέου Ποινικού Κώδικα, η οποία αν και όφειλε σύμφωνα με την ίδια απόφαση να περατώσει το έργο της έως τις 31 Δεκεμβρίου 2015, μέχρι σήμερα από όσο είναι γνωστό, 26 μήνες μετέπειτα, δεν έχει ολοκληρώσει ακόμη τις εργασίες της.
Ωστόσο, το ζήτημα που αρχικά είχα θέσει, έρχεται καθημερινά στην επικαιρότητα, με τον πλέον επιτακτικό τρόπο, καθώς οι επιθέσεις «γνωστών αγνώστων», «κουκουλοφόρων», «αλληλέγγυων» ή «αντιεξουσιοαστών» σε δημόσια κτίρια, μνημεία αλλά και ιδιωτικές περιουσίες συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό. Ενδεικτικά, αναφέρω τον αποκεφαλισμό του αγάλματος της ηθοποιού